Zeewaterhapjes

Niet kijken, niet kijken, gewoon opeten, sprak ik mezelf toe in een overvol visrestaurant. Voor me lag een stapeltje opengebroken oesters. Ik ben geen held met oesters, maar uiteindelijk kon ik 'm zonder al te veel moeilijke gezichten doorslikken. Om vervolgens te concluderen dat ik toch echt geen oestermens ben.

Het gaat mis als je er te veel aandacht aan schenkt. Dat wist ik nog van die keer dat ik slakken probeerde te eten en een andere keer met scampigarnalen. Als je die dieren - gek genoeg gaat het bijzonder vaak om dingen die in zee leven - tot op het bot probeert te ontleden, vergaat de eetlust je snel. Je ziet hun poten, ogen en ingewanden, en voor je het weet heb je nog maar een miniscuul stukje vlees over dat ongeschonden is, en is de rest van je bord een slagveld.

Bij oesters is dat risico gelukkig iets kleiner, maar behalve misschien een snelle check om te zien of 'ie wel is losgesneden van de schelp - een boven je mond bungelend weekdier dat je met je tanden moet losrukken is geen aantrekkelijke gedachte - kun je het maar beter met rust laten. En check vooral niet of het een levend exemplaar is.

Afijn, ik was dus in een restaurant waar oesters een onderdeel van het driegangenmenu waren, dus ik moest er maar aan geloven. Zonder al te veel stil te staan bij wat ik nou eigenlijk ging verorberen zette ik de schelp aan mijn mond en liet ik het met een gracieus gebaar naar binnen glijden en slikte ik het door. Dat was dat. Samenvattend: een grote hap zeewater. Lekker? Nee.

Met stijgende verbazing zag ik hoe mijn partner in crime intussen nog steeds aan het kauwen was. Jawel, kauwen - iets dat ik zelf nauwkeurig vermeden had. Blijkbaar is het okee om een paar keer te kauwen (dan is de oester in ieder geval dood, iehh), maar een halve minuut is een beetje lang. Dan wordt het moeilijker en moeilijker om de brij door te slikken. Maar het lukte, en we gaven elkaar een schouderklopje. Toch gelukt.

Maar nee, ik maak er geen gewoonte van. Zo'n hap zeewater is gewoon niet voor mij weggelegd, ook al is het nog zo gezond met z'n hoge magnesium- en zinkgehalte. Ik hou het wel gewoon bij mijn gepruts met garnalen enzo.

Bekijk ook

Vers thuisbezorgd
Niet naar de supermarkt of inspiratieloos voor me uitstaren bij het opstellen van een boodschappenlijstje: een maaltijdbox maakt dat allemaal overbodig. Ik heb het een tijdje geprobeerd, en waardeerde het dat ik verse producten en originele recepten thuisbezorgd kreeg, maar ben uiteindelijk toch weer overgestapt op het normale supermarktshoppen.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie