Scheiden voor later
Soms glipt er wel eens wat tussendoor. Een aardappelschil hier, een drankverpakking daar, en ook de jusresten en plastic waterflesjes gooi ik niet altijd in de juiste afvalbak. Dat is voor de meeste mensen vast wel herkenbaar en lijkt niet zoveel uit te maken, maar al die kleine beetjes zorgen uiteindelijk toch voor een behoorlijk niet-gerecyclede afvalberg. Ik vermoed dat het komt door een combinatie van gemakzucht, ruimtegebrek en tijdsdruk. In ons drukke dagelijkse bestaan hebben we namelijk niet altijd zin en tijd om wéér een extra gang naar die gft-bak te maken terwijl we nog een hele lege restafvalbak binnen handbereik hebben. Toch?
Van de 500 kilo afval die we jaarlijks per persoon produceren, scheiden we iets meer dan de helft voor recycling. De rest gaat naar het vuilnisbelt, waar nog het een en ander wordt uitgefilterd. Dat kan beter, maar heel slecht doen we het ook weer niet. In de EU staan we zelfs op de vierde plek van afvakscheidende landen, na 'afvalscheidingskoning' Duitsland, België en Oostenrijk. In Duitsland hebben ze al jaren zo'n zes verschillende afvalbakken op het aanrecht staan, maar sinds dit jaar is het echt menens: Duitsers zijn nu zelfs verplicht hun afval te sorteren. Doen ze dat niet, dan komt ze dat duur te staan. In andere landen wordt men soms ook flink in de gaten gehouden: de afvalproductie zoekt in elke zak naar recyclebaar materiaal, en als blijkt dat je het niet goed hebt gedaan, staat daar een flinke straf op. Binnen een mum van tijd is iedereen zo braaf, dat ze slechts een halve zak met restafval meegeven aan de vuilniswagen.
Nu is het misschien een beetje overdreven om zo'n dictatoriaal afvalbewind te voeren, maar een beetje strenger beleid kan in Nederland denk ik geen kwaad. Elke kilo die niet naar de verbrandingsoven hoeft, levert 5 cent voor de gemeenschap op en geeft een iets beter perspectief voor het milieu van 'later'. Vooral op straat mag het wel wat zichtbaarder, vind ik. Aangezien we steeds meer onderweg eten, drinken en dus ook afval produceren, zou het fijn zijn als we onze flesjes, papiertjes, servetjes en etensresten (zo goed is streetfood vaak ook weer niet) meteen zouden kunnen scheiden. Dat draagt in ieder geval meer bij aan ons milieubewustzijn dan de boete die we moeten betalen als we iets náást de afvalbak gooien.
Maar waar volgens mij ook nog wel winst valt te behalen is in de verpakkingswoede van fabrieken, die soms wel drie verschillende materialen gebruiken om iets te verkopen. De gebruiksaanwijzing kun je volgens mij ook prima op het kartonnetje of plastic zelf drukken, daar heb je geen gouden wikkel voor nodig. En van die plastic tasjesmanie moeten we ook echt een keer af. Ik neem in ieder geval altijd een eigen boodschappentas mee. En mocht ik per ongeluk een tasje krijgen, dan gebruik ik die netjes voor één van mijn afvalstromen. Echt, ik probeer het.
Bekijk ook
KerstbuikOok zo bang voor een kerstbuik? Zoeentje die net iets te veel over de broeksband hangt en er vóór de feestdagen er toch echt nog niet was? Fijn is het niet. En heb je er eenmaal eentje, dan is het te laat om 'm met Sinterklaas me terug naar Spanje te sturen...
