Zure vitaminebom
Voor mij geen gebrek aan vitamine C deze winter: ik heb een pot zuurkool van 2,5 kilo gekocht en die gaat helemaal op. Het is makkelijk, snel, goedkoop en ideaal om mee op te warmen na een guur dagje. Het jammere is alleen dat ik het een beetje te zuur vind.Ja, zuurkool is zuur, duh. Anders heet het niet zo. Okee, maar dat betekent niet dat ik ook echt van het gevoel hou dat mijn mond zich tot een misvormde grimas trekt. Sommige mensen gooien er appeltjes in om het iets zoeter te maken, maar dat is voor mij niet genoeg. Het kan heus minder, bijvoorbeeld door het grondig te spoelen.
Zelfs mijn vader, die Duitse roots heeft, spoelt de zuurkool onder de kraan voordat het de pan in gaat. Je zou zeggen dat hij wel wat gewend moet zijn, maar toch: smaken verschillen. Wel doet hij er graag zo veel mogelijk vlees bij in de vorm van spekjes, speklap en worst. Daarin verloochent hij zijn afkomst beslist niet.
En al wordt zuurkool, dat eigenlijk gewoon gegiste witte kool is, al eeuwenlang gegeten, zelf heb ik het niet zo lang geleden pas ontdekt. Ik wist namelijk helemaal niet dat je het net zo zuur kunt maken (of houden) als je zelf wilt. Ik herinnerde me alleen die ene keer zuurkool bij een vriendinnetje thuis, waar de pH-waarde wel door het plafond moest zijn gegaan, zo ontzettend zuur. Maar nu weet ik beter en zijn mijn smaakpapillen misschien ook wat minder gevoelig, dus zuurkool ik er vrolijk op los, van stamppotten tot soepen en ovenschotels. Die 2,5 kilo moet en zal opgaan voordat 'ie over de datum is.
Bekijk ook
Winterse verleidingenIs Sint nog niet in het land, dan geen snoep in de mand. Kent u die? Ik heb me tot nu toe aardig kunnen beheersen, al zei ik geen nee tegen speculaasstroopwafels. Maar de aanwezigheid van al dat snoepgoed in de winkel begint zijn tol te eisen. Ik móet kruidnoten. Nu. Veel.
