Zoet met suikergoed
Het was weer even spannend omdat de stoomboot stuk was, maar gelukkig is Sinterklaas afgelopen zaterdag weer veilig aangekomen. Vanwege de kleinere boot kon Sint alleen niet zo veel snoepgoed meenemen. Heel erg is dat niet, want behalve dat hij al het een en ander vooruitgestuurd had, kunnen we tegenwoordig ook zelf het lekkerste snoepgoed maken.Vroeger hingen er bij mijn ouders nog van die grote houten speculaasvormen. Maar behalve vier kruidnoten die ik uit een bolletje deeg op school mocht rollen, kan ik mij niet herinneren echt oud-hollands sinterklaassnoepgoed te hebben gemaakt. Met de kant-en-klare speculaaskruiden uit de supermarkt is het tegenwoordig echter een peuleschil om kruidnoten, pepernoten en zelfs speculaas te fabriceren.
Maar wat er tijdens de sinterklaastijd zo bijzonder aan het snoepgoed is, zijn de vormpjes van de lekkernijen. Zo zijn er natuurlijk de suikerbeestjes (waar ik niet zelden mijn tanden half op breek), borstplaat in leuke vormpjes, maar vooral de marsepein die door de kunstigheid vaak bijna zonde is om op te eten.
Geef mij wat 'pure' marsepein en ik ben uren zoet. Door alle verschillende kleurtjes, in combinatie met mijn fimoklei-verleden, kan ik namelijk alle kanten op. Van de traditionele varkens (wat is daar eigenlijk de gedachte achter?), wortels, aardappeltjes en sint-en-pieten tot bloemen, koeien, logo's en auto's. En dan komt het zware gedeelte: de restjes heb ik opgegeten, maar mijn kunstwerkjes kunnen - al is het met een beetje (marse)pijn in mijn hart - niet blijven liggen. Schrale troost: Sinterklaas heeft nog een heleboel andere snoepkunstwerkjes uit Spanje laten aanvoeren.
Bekijk ook
Zoete traktatiesZe kwamen deze week weer in groten getale voorbij: de verjaardagsvlaaien. Speculaas-room, aardbei-brownie, banaan, kersen, abrikozen en natuurlijk de traditionele appel-kruimel. En elke keer als er iemand iets te vieren heeft op de werkvloer, doe ik weer een concessie: ééééén klein puntje dan, en straks maar een sobere lunch.
