Oorlog om een patatje
"Eén patat, alstublieft." De frituurman kijkt me aan. Ik kijk hem terug aan. Zijn wenkbrauwen gaan omhoog. Hij vraagt welke saus ik erop wil. Mayo, pinda, oorlog, ketchup, speciaal? Joppie hebben ze ook. Nou, toppiejoppie. "Ehh, nee dank u, gewoon zonder saus." Zijn wenkbrauwen verdwijnen bijna achter zijn oren en zuchtend draait hij een bonnetje uit. "We hebben er één zonder, Sjaak." Ik wil geen oorlog, maar toch krijg ik 't bijna in die snackbar.Is het nou zo gek dat ik geen saus wil? Ik hou gewoon van een puur patatje, zoals 'ie bedoeld is. Mooi goudgeel, krokant van buiten, zacht van binnen. En als het goede friet is, dan heb je helemaal geen saus nodig om er smaak aan te geven. Wat dikke, ronde zoutkorrels eroverheen gestrooid is voor mij voldoende.
De frituurman en zijn collega Sjaak maken het blijkbaar niet vaak mee dat er geen saus bij de friet wordt geblieft. "Voor de lijn hoef je het niet te laten hoor, meissie." Nou eh, bedankt ofzo. "Of vind je het soms te duur?" Hmm...nou, als je bedenkt dat een dotje vet met een smaakje al snel een derde van je hele frietje kost, dan wel ja. Maar nee, dat is niet de reden.
Ik hou wijselijk mijn mond. Want als ik ga zeggen dat ik het soms wel lekker vind om een frietje een klein beetje te dippen in sweet chili of whiskeysaus, dan krijg ik waarschijnlijk een bakje patat dat volledig bedekt is met een laag 'chiskeysaus'. Yagh.
"Joehoe, dromer! Je frietje ZONDER wordt koud, als je nog langer wacht." Ook Sjaak raakt nu blijkbaar geïrriteerd door mijn sausloze bestaan. Ik spring op, pak het zakje met de luchtgaatjes tegen slappe patatjes en haast me naar huis. Daar peuzel ik mijn frietjes op, zonder saus.
Bekijk ook
Broodje hartaanval 3.0In Las Vegas, de stad waar alles mogelijk is, kunnen mensen een gratis hamburger eten. Dat is echter niet voor iedereen weggelegd: alleen klanten die meer dan 158 kilo wegen, krijgen een 'bypass burger' voor niets. Welkom bij de Heart Attack Grill, waar je met gevaar voor eigen leven eet.
