Griekenland wint wél

Grieks voetbal mag dan saai zijn; Grieks eten is dat allerminst. Het is herkenbaar door de geijkte ingrediënten als spinazie, feta, gehakt en aubergine in het basiselftal, maar tegelijkertijd afwisselend en fijn om naar te kijken en van te snoepen. Daar win je de kookbeker in ieder geval wél mee.

Ik was vroeger één van die vervelende kinderen die nooit iets lustte. Ongelooflijk, aangezien ik nu álles eet (ook niet altijd goed), maar waar. Ik vond veel dingen gewoon niet lekker. Maar als mijn vader vroeg wat ik dan wél wilde eten, antwoordde ik steevast 'moussaka'. Niet de meest voor de hand liggende keus voor een kind, denk ik zo. Je zou toch eerder patat, pannenkoeken of macaroni met boter en suiker verwachten. Maar nee, moussaka was het voor mij. En een niet al te knoflokerige tzatziki ging er ook nog wel in.

Maar om in voetbaltermen te blijven: moussaka was zo'n beetje mijn dreamteam. Een goede mix van texturen (de bite van aubergine, aardappel en gehakt) en smaken (zoete en romige bechamelsaus, pittig gehakt, wat wijn en subtiele kruiden en specerijen) houden de boel in balans. Datzelfde geldt voor de andere beroemde Griekse gerechten, zoals de eerder genoemde tzatziki, maar ook voor gevulde wijnbladeren of bladerdeeg met feta en spinazie. Niet te ingewikkeld, maar daarom niet minder succesvol.

'Dé moussaka' bestaat overigens niet. Kijk maar eens in wat kookboeken of hier op MijnReceptenboek: er zijn tientallen variaties op het bekende auberginegerecht. Het ene is met peterselie, het ander met koriander en het derde voegt graag wat kaneelstokjes toe of experimenteert met courgette en verschillende kazen. Een beetje zoals Van Gaal dat ook doet, eigenlijk. De ene keer speel je 4-3-3, de andere keer 5-3-2, maar altijd heb je die onmisbare verdedigers en snelle spitsen nodig. De juiste smaakmakers. Daarmee win je de wedstrijd.

Moussaka staat dus vanzelfsprekend nog regelmatig bij mij op tafel. De laatste keer was het de variatie met kaneel, koriander, witte wijn en behoorlijk wat knoflook. En zonder aardappelschijfjes, want dat vind ik een beetje dubbelop met de aubergine, die zo lekker voorgebakken is. Man, wat was dat een goede schotel zeg.

Voetballend mogen ze er dan uit liggen, maar wat mij betreft staat de Griekse keuken zeker in de kwartfinale. Met in ieder geval Frankrijk, Italië en Spanje.

Bekijk ook

Kerrie-eitjes
Lekker met je handen eten terwijl je ergens op bezoek bent kan eigenlijk alleen maar als er roti wordt geserveerd. Laatst heb ik dat dan ook ongegeneerd gedaan toen een vriendin mij uitnodigde voor een Surinaamse roti-avond. Mij hoor je niet klagen. Ondanks de gele kerrie-handen. Maar daar heb je zeep voor.

Reageren

• Naam
  
• Email
  
• Mijn reactie